صابون از چربی های گیاهی یا حیوانی به دست می آید. پیه سدیم، یک ماده رایج در بسیاری از صابون ها، از چربی گوشت گاو تهیه می شود. صابون همچنین می تواند از روغن های گیاهی مانند روغن پالم ساخته شود و محصول معمولا نرم تر است.
اگر صابون از روغن زیتون خالص تهیه شده باشد، ممکن است صابون روشن کننده پوست کاستیل یا صابون مارسی نامیده شود. کاستیل همچنین گاهی اوقات برای صابون هایی با ترکیبی از روغن ها، اما درصد بالایی از روغن زیتون استفاده می شود.
مجموعه ای از روغن ها و کره ها مانند زیتون، نارگیل، نخل، کره کاکائو، روغن شاهدانه و کره شی برای ارائه کیفیت های مختلف در این فرآیند استفاده می شود.
به عنوان مثال، روغن زیتون در صابون نرمی ایجاد می کند. روغن نارگیل کف زیادی ایجاد می کند. در حالی که روغن نارگیل و نخل سختی را ایجاد می کنند.
گاهی اوقات می توان از روغن کرچک به عنوان جوشاننده نیز استفاده کرد. با این حال، رایج ترین آنها ترکیبی از روغن نارگیل، نخل و زیتون است.
صابون سازی در فرآیند سرد در دمایی به اندازه کافی بالاتر از دمای اتاق انجام می شود تا از مایع شدن چربی مورد استفاده اطمینان حاصل شود و نیاز است که لیمو و چربی پس از مخلوط شدن گرم نگه داشته شوند تا اطمینان حاصل شود که صابون کاملا صابونی شده است.
برخلاف صابون فرآوری شده سرد، صابون فرآوری شده گرم را می توان فوراً استفاده کرد زیرا لیمو و چربی در دمای بالاتری که در صابون سازی با فرآیند گرم استفاده می شود، سریعتر صابونی می شوند.
از فرآیند داغ زمانی استفاده می‌شد که خلوص لیمو غیرقابل اعتماد بود و می‌توان از محلول‌های طبیعی لیمو مانند پتاس استفاده کرد. مزیت اصلی پردازش گرم این است که برای انجام فرآیند با موفقیت کافی نیازی به مشخص بودن غلظت دقیق محلول لیمو نیست.
